Ks. Władysław Stańczak

Ks. Władysław Stańczak urodził się 11.08.1901 r. w Gołębiu k. Puław. Ukończył gimnazjum w Szkole Państwowej im. Stanisława Staszica w Lublinie, by następnie wstąpić do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia kapłańskie przyjął 19.06.1927 r. Pracował jako wikariusz w Piaskach, kolegiacie zamojskiej, Józefowie, Chełmie, jako proboszcz w Deputyczach koło Chełma.

W czasie II wojny światowej był dwukrotnie aresztowany przez władze niemieckie i osadzany na Zamku w Lublinie. W styczniu 1941 r. opuścił parafię w Deputyczach pod presją złych kontaktów z ludnością ukraińską, która m. in. odebrała mu kościół. Został przeniesiony do Borowa, gdzie pełnił posługę aż do aresztowania przez UB. Ks. Władysław Stańczyk nawiązał kontakt z miejscowymi oddziałami partyzanckimi skupionymi w Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie w Narodowych Siłach Zbrojnych.

W lipcu 1943 r. został ponownie aresztowany przez Niemców podczas łapanki w Borowie i osadzony w obozie przesiedleńczym w Zamościu, skąd został po niedługim czasie zwolniony. Powrócił do Borowa. 2 lutego 1944 r. przeżył pacyfikację Borowa, ukrywając się w lesie oraz u znajomych parafian z innych wsi. Podczas pacyfikacji zginęło wielu mieszkańców wsi oraz proboszcz parafii. Do parafii powrócił ostatecznie po zakończeniu II wojny światowej. Pełnił tu posługę kapłańską, zajął się odnowieniem zniszczonego kościoła, pomagał parafianom w odbudowaniu domostw.

5.12.1952 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa pod zarzutem członkostwa w NSZ oraz współpracy z okupantem przez wydawanie mu osób narodowości żydowskiej, członków Gwardii Ludowej oraz Armii Ludowej. W czasie śledztwa świadkowie nie potwierdzili wyżej wymienionych faktów. Udowodniono mu jednak współpracę z lokalnymi oddziałami NSZ (Leonardem Zub Zdanowiczem „Zębem”, Henrykiem Figuro-Podhorskim „Sępem”, Kazimierzem Wybranowskim „Kretem”), przez odprawianie dla nich Mszy Św., organizowanie procesji religijnych z ich udziałem, poświęcenie sztandaru oddziału, głoszenie kazań o treści antysocjalistycznej, nieprzychylnej rządowi Polski Ludowej, kontakt z żołnierzami oddziału.

Był sądzony wraz z głównymi dowódcami zgrupowania Leonarda Zub Zdanowicza „Zęba”. 5.11.1953 r. został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Lublinie na karę 6 lat pozbawienia wolności. Po interwencjach hierarchów kościelnych został zwolniony po 3 latach odbywania kary 20.11.1955 r.  Zmarł 6.11.1967 r.