28. Regina Ozga

Regina Ozga “Lilka”

Łączniczka i sanitariuszka WiN

 

Od 1945 r. była członkiem Związku Młodzieży Polskiej, od 1950 r. Gminnej Rady Narodowej w Woli Wereszyńskiej. Była jednak przeciwniczką ustroju socjalistycznego, pomagała odziałowi WiN Leona Taraszkiewicza ps “Jastrząb” i Edwarda Taraszkiewicza “ps Żelazny”. Pełniła obowiązki sanitariuszki w szpitalu organizacyjnym WiN, który mieścił się w domu jej rodziców. Dostarczała do oddziału cenne informacje, zaopatrywała w niezbędne do prowadzenia działalności artykuły (powielacz, matryce, papiery, lekarstwa, żywność, ubrania itp) Przechowywała archiwum “Żelaznego”, rzeczy z akcji aprowizacyjnych itp., utrzywymała łączność w oddziale.

 Aresztowana przez UB była sądzona we Włodawie. Na rozprawie oświadczyła: “Byłam i jestem wrogiem Polski Ludowej – wobec Boga i Ojczyzny i ludzi mam czyste sumienie, bo nikomu nic złego nie zrobiłam”.

Sąd uznał ją za zdecydowanego wroga Polski Ludowej i za jednego z ideologicznych przywódców zasądzając karę śmierci, zamienioną na dożywocie oraz przepadek mienia. Sądzeni z nią członkowie oddziału otrzymali kary śmierci, które wykonano w 1953 r. Rodzice Reginy skazani zostali na karę 10 lat pozbawienia wolności, brat 5 lat. 

Więzienie Regina opuściła w 1958 r. W 1991 r. Sąd Wojewódzki w Lublinie uznał wyrok z 1952 r. za nieważny.

J. Kiełboń, Z. Leszczyńska, Kobiety Lubelszczyzny represjonowane w latach 1944-1956, t. I, s.334-337.

Opr. Adela Bielecka