TESTAMENT

I

CYTATY

„Tylu ludzi mogło zginąć. Lepiej, że ja jedna umrę. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.”

Danuta Siedzikówna „Inka”

„Ginę za to, co najgłębiej człowiek ukochać może – za sprawiedliwość, dobro i piękno na świecie. (…) Rozśpiewała się ma dusza i wyrywa do czynów dobrych i szlachetnych, a tu gasnąć jej trzeba.”

Stanisław Siwiec „Edmund”

„Dziś odchodzę na tamten świat. Taka wola Boga Najwyższego. Pogódźcie się z wolą Boską i ja się godzę. Żyjcie w zgodzie, pomagajcie sobie. Żegnam Was wszystkich. ściskam i całuję.”

Roman Szczurowski Szczur (Szumski)”Urban”,„Urszula”

„Odbiorą mi tylko życie, a to nie najważniejsze. Cieszę się, że będę zamordowany jako katolik za wiarę świętą, jako Polak za Polskę niepodległą i szczęśliwą. Jako człowiek za prawdę i sprawiedliwość. Gdybyś odnalazł moją mogiłę, to na niej możesz te słowa napisać.”

ppłk Łukasz Ciepliński „Pług”

„Co miało swój początek, będzie miało i swój koniec […]naszym hasłem Bóg i Ojczyzna i pod tym hasłem wytrwać musimy choćby nas to nie wiem ile kosztowało. […]Ja z Polski nie wyjadę, bo za bardzo ją kocham, tutaj się urodziłem, tutaj umrę albo legnę.”

Z listu por. Kazimierza Żebrowskiego „Bąka”

do żony przebywającej na Zachodzie

„Nic dla siebie, wszystko dla Ojczyzny”

Motto Anatola Radziwonika ''Olecha''

„Walczyliśmy o Orła, teraz - o koronę dla Niego, hasłem naszym Bóg, Ojczyzna, Honor”

„Sprawa złożenia broni: jako Polak i stary partyzant oświadczam: wytrwam do końca na swym stanowisku «Tak mi dopomóż Bóg». Zdrajcą nie byłem i nie będę.  Daremne wasze trudy, mozoły i najrozmaitsze podstępy.”

Fragment listu mjr. Józefa Kurasia "Ognia" do UB

"Zdrajcą nie byłem i dokumentu zdrady nie podpiszę. Jestem przygotowany na wszystko, nawet na śmierć! Jeśli padam na kolana to tylko przed Bogiem! Wiem, że stosujecie barbarzyńskie metody! Wszystko do czasu! Przemocą i kłamstwem nikt jeszcze nie osiągnął prawdziwej i trwałej władzy"

Fragment przesłuchania kpt. Stanisława Sojczyńskiego "Warszyca"

„Nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają zdrajcy i wyrodni synowie naszej ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. My chcemy, by Polska była rządzona przez Polaków oddanych sprawie i wybranych przez cały Naród. Dlatego też wypowiedzieliśmy walkę na śmierć lub życie tym, którzy za pieniądze, ordery lub stanowiska z rąk sowieckich, mordują najlepszych Polaków”

Mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”

„Wszystkich Was przepraszam, że ściągnąłem nieszczęście na Was, Kochani. Wspomnijcie mnie czasem. Całuję Was mocno i ściskam. Wasz Ojciec, mąż i przyjaciel – Antek”.

Antoni Olechnowicz „Pohorecki”

  

 

„Starałem sie żyć tak, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć niż lękać”

Rotmistrz Witold Pilecki

„Nie żałuję tego, co czyniłem. Moje czyny były zgodne z tym, o czym myślą miliony Polaków, tych Polaków, o których obecnym losie zadecydowały bagnety NKWD. Na śmierć pójdę chętnie. Cóż to jest zresztą śmierć?… Wierzę, że każda kropla krwi niewinnie przelanej zrodzi tysiące przeciwników i obróci się wam na zgubę.”

ks. Władysław Gurgacz

„Jeszcze przyjdzie zwycięstwo! Jeszcze Polska nie zginęła”

Mjr Hieronim Dekutowski Zapora

Ty! Najdroższy Synu!

Kreślę tych ostatnich parę słów i żegnam się, aż do zobaczenia się na tamtym świecie, bo za chwilę odchodzę do Boga. Jestem skazany na śmierć i wyrok za chwilę będzie wykonany. Bądź dobrym Polakiem. Kochaj Polskę. Bądź posłuszny starszym. Słuchaj swoich opiekunów i bądź posłuszny matce. Tyle, co mogę w tych parę słowach skreślić do Ciebie. Odchodzę w zaświaty. To, co pozostawiam na tym świecie najdroższego, to Polskę i Ciebie. Najdroższy. Przeproś matkę, [niech] mi ona daruje za wszystko. Całuję Was wszystkich już raz ostatni”

pisze tuż przed egzekucją Feliks Selmanowicz „Zagończyk”

„Moja Ukochana Wisiu!

Przepraszam Cię, że Ci tyle krzywdy wyrządziłem i złamałem Ci Twoje młode życie i Ciebie i nasze dzieci zostawiłem same w tak ciężkim życiu. Podziękuj Ojcu i bratu Frankowi za ich przyjazd do Warszawy i starania, jak i wszystkim, którzy Ci szli z pomocą czy pociechą.

Twój Władek”

 

Fragment listu Władysława Gałki z 13.XI.1949 r, 

pisany 2 tygodnie po otrzymaniu wyroku śmierci:

”a kto chce być wolnym
i prawe ma serce
niech walczy, niech cierpi
choćby w poniewierce
niech ducha krzepi
myślą o przyszłości
niech czoła nie zniży
w podłej służalczości”

Kpt. Zdzisław Broński „Uskok”

„Polska tonie w czerwonej powodzi… Istnieje przysłowie, że tonący brzytwy się chwyta, jakże ono obecnie pasuje do wielu Polaków! Toniemy – a nadzieja, której się chwytamy – pozostaje niestety tylko przysłowiową brzytwą”.

Kpt Zdzisław Broński „Uskok” Pamiętnik 1 V 1949r.

Las Makoszki 

Kpt. Zdzisław Broński „Uskok"

Leon Taraszkiewicz „Żelazny”

Szumi wicher w las Makoszki
nad wierzchami starych drzew
w dole partyzancki obóz
skąd ulata smętny śpiew
Śpiew ten to słowa tęsknoty
za rodziną, domem swym
który każdy z nas opuścił
w tym okrutnym czasie złym
Ty piosenko ma jedyna
razem z wichrem - niby ptak
uleć - do kochanej matki
zanieś życia mego znak
Powiedz dla niej tylko tyle
parę prostych, krótkich słów
że jej syn - polski partyzant
wesół żywy jest i zdrów
A dziewczynie czarnookiej
która czeka, tęskni, śni
powiedz, że tu pod tym drzewem
serce moje do niej drży
Resorciakom, komunistom
rzuć te słowa prosto w twarz:
że szlak boju poprzez lasy
do zwycięstwa wiedzie nas!

Za trzydzieści srebrników sprzedani

Andrzej Kołakowski

Za trzydzieści srebrników sprzedani

Jedni będą ich zwać bandytami

Inni będą w nich widzieć rycerzy

Za trzydzieści srebrników sprzedanych

Któż w historię ich dzisiaj uwierzy

Kto im odda należne honory,

Kto im pomnik w pamięci zbuduje

Kto postawi ich dzieciom, za wzory

A kto pamięć w gazecie opluje

Wywlekali ich z celi nad ranem

Szarzy ludzie bez nazwisk i twarzy

Wywlekali z nich duszę odbierali im życie

Lecz nie można odebrać im marzeń

A marzyli, że kiedyś się stanie

Będzie Polska po Lwów i po Wilno

I rzucali swe życie na szaniec

Bo do celu tak było im pilno

Zanim okrzyk się spotkał ze strzałem

Zanim kula się w piersi zaryła

Jak modlitwę ostatnią szeptali,

Że nie zginie, że będzie wciąż żyła

Zostawili swym wnukom testament

Krwią pisany na murze kamiennym

Żeby stali gdy wszyscy upadną

By świecili gdy stanie się ciemność
Zdrajcy będą ich zwać bandytami

My musimy w nich widzieć rycerzy.

Marsz »Zaporczyków«

Maszerują cicho niby cienie,
Poprzez lasy, góry i pola.
Niejednemu wyrwie się westchnienie,
Idą naprzód – taka ich dola.

I idą wciąż naprzód, bo taki ich los,
I ani żal, ani tęsknota,
Z tej drogi zawrócić nie zdoła ich nic,
Bo to jest „Zapory” piechota.

A gdy księżyc wyjdzie spoza chmury
I nastanie cicha, piękna noc,
To leśnej piechoty ciągną sznury,
Widać wtedy siłę ich i moc.

Choć twardą im była germańska dłoń,
Do boju ich parła ochota.
I zawsze zwycięstwo musiało ich być,
Bo to jest „Zapory” piechota.

Teraz za drugiego okupanta,
Jeszcze nam nie oschła jedna krew.
Po zdradziecku sięga nam do gardła
Na tajgi Sybiru chce nas wieźć.
Pomylił się Stalin, pomylił się kat,
A z nim ta zdziczała hołota.
Za Zamek, za Katyń, za Sybir, za krew
Zapłaci „Zapory” piechota.

INKA (1928 - 1946) - PISANE TEJ NOCY

Barbara Postawa

To przecież nastolatka tylko.

Śmieszny kołnierzyk przy sukience.

Jeszcze bawiła się przed chwilką,

Włosy spinała tak naprędce.

A tu przysięga - słowa wielkie!

I ona przy nich całkiem tycia:

"W obliczu Boga walczyć będzie

Aż do ofiary swego życia"

Już tatuś z mamą dali przykład

I czy jest wierna - patrzą z nieba.

Śmierć czasem to powinność zwykła,

Więc się zachowa tak, jak trzeba... 

Jak to jest - zabić nastolatkę?

Blask zgasić w oczach, zamknąć usta?

Przerwać marzenia, co ukradkiem

Snuły się nawet w celi pustej? 

Ktoś wydał wyrok i żył dalej.

Ktoś milczał - nie wydobył głosu.

Ktoś prawdy nie chce słuchać wcale.

Ktoś ma awersję do patosu... 

Lecz to zdarzyło się pod słońcem!

Umarła pięknie jak natchniona!

Na krzyżu Chrystus konający

Otworzył Ince swe ramiona.