Sługa Boży ks. bp Władysław Rafał Kiernicki
Urodzony: 3 maja 1912; Kułaczkowce koło Kołomyi
Zmarły: 23 listopada 1995; Lwów
Franciszkanin,
kapelan Armii Krajowej, więzień łagrów, ksiądz „podpolnik”, czyli kapłan
prowadzący nielegalnie działalność duszpasterską w czasach sowieckich, proboszcz
lwowskiej Katedry Łacińskiej, biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej.
W latach 1920–1927 uczył się w szkole
powszechnej w Kułaczkowcach. W latach 1927–1934 pobierał nauki w prywatnym
gimnazjum OO. Franciszkanów we Lwowie. Po piątej klasie zrobił przerwę w celu
odbycia rocznego nowicjatu, po ukończeniu którego złożył profesję w zakonie
franciszkanów. W 1934 r. zdał maturę.
Studiował teologię i filozofię we Lwowie i w
Krakowie. Kapłanem został w 1939 we Lwowie W latach 1940–1941 pracował w
parafii Chrystusa Króla we Lwowie, a przez trzy lata jako wychowawca i
wykładowca w Seminarium Duchownym we Lwowie.
Podczas okupacji niemieckiej był łącznikiem
i kapelanem Armii Krajowej o pseudonimie Dziunio. Następnie został
mianowany skarbnikiem i szefem oddziału V Komendy Okręgu Lwów AK. 24 czerwca
1941 został aresztowany przez NKWD i osadzony u Brygidek. 29 czerwca zbiegł z
więzienia wraz z prof. Romanem Renckim, unikając egzekucji podczas akcji
wymordowania przez NKWD więźniów politycznych.
W 1944 został aresztowany przez NKWD za działalność
patriotyczną. Był więziony w obozach w Rosji i w łagrze. Został z niego zwolniony
w 1948 i otrzymał pozwolenie na pracę w katedrze lwowskie,j z którą związał
resztę życia – 47 lat posługi.
W latach 1949–1958 i 1965-1995 pracował jako
proboszcz katedry lwowskiej.
W 1958 władze pozbawiły go prawa posługi
duszpasterskiej. Pracował wówczas kolejno jako stróż w Parku Stryjskim, tragarz
i stróż w sanatorium przeciwgruźlicznym we Lwowie, a „konspiracyjnie”
apostołował nadal we lwowskiej katedrze ukradkiem sprawując cały czas swoją
posługę kapłańską. Nie zważając na zakaz spowiadał wiernych w bocznych
kaplicach katedry lwowskiej lub odprawiał msze św. przy zamkniętych drzwiach w
drugim czynnym lwowskim kościele – św. Antoniego oraz w domach prywatnych i
szpitalach przy ciężko chorych.
W 1965 władze komunistyczne cofnęły zakaz
posługi pasterskiej.
Mimo szykan władzy sowieckiej wspomagał
potajemnie wiernych i kapłanów zarówno obrządku rzymskokatolickiego, jak i
greckokatolickiego. Szczególną opieką otaczał Polaków, którzy mimo przymusu
wysiedleńczego pozostali w rodzinnym mieście.
16 stycznia 1991 został mianowany przez
papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej. Sakrę
biskupią otrzymał 2 marca 1991 w katedrze lwowskiej.
Zmarł 23 listopada 1995 we Lwowie. Został
pochowany w podziemiach katedry lwowskiej.
W 2012 r. rozpoczął
się jego proces beatyfikacyjny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz